طبق قانون تشابه، انسان‌ها با مشاهده طرح یا چیدمان اشیاء، تمایل دارند عناصر با ویژگی‌های مشابه را به هم متصل و گروه‌بندی کنند. این ویژگی‌ها شامل رنگ، شکل، اندازه، بافت و سایر ویژگی‌های بصری است. مغز انسان به طور خودکار، عناصر مشابه را سازماندهی و دسته‌بندی می‌کند و الگویی منسجم تشکیل می‌دهد، حتی اگر عناصر از نظر فیزیکی از هم جدا شده باشند. این قانون مبتنی بر این ایده است که مغز ما به طور طبیعی به هنگام مواجه با اطلاعات بصری، الگوها و ارتباطات بین عناصر را جستجو می‌کند. وقتی با اشیاء یا عناصری روبرو می‌شویم که دارای ویژگی‌های مشترک هستند، ذهن ما آن‌ها را به عنوان یک گروه یا دسته درک می‌کند. استفاده از قانون تشابه به ما امکان می‌دهد اطلاعات بصری را به صورت کارآمدتر پردازش کنیم و درک بهتری از طرح‌های پیچیده پیدا کنیم. لحظه‌ای به تصویر زیر نگاه کنید و تأمل کنید که چه می‌بینید. به جای مشاهده ستون‌های متناوبی از نقاط مختلف، بیشتر ما تمایل داریم ردیف‌هایی از نقاط سیاه و سفید را مشاهده کنیم.